Κύριε Παπαδήμο, είστε δοτός πρωθυπουργός!!

Στις ημέρες μας γίνεται ευρεία συζήτηση που ουδόλως αρμόζει σε μια σύγχρονη αστική δημοκρατία δυτικού τύπου. Αντίθετα, όλα παραπέμπουν σε μαύρες εποχές χωρίς ελευθερία, κοινοβούλιο και ελεύθερες εκλογές.
Η κυβέρνηση, επίσημα και δημόσια –χωρίς ίχνος πολιτικών προφάσεων– με πρωθυπουργό και εκπρόσωπο, εν ενί στόματι και μια καρδία, καλούν τους κοινωνικούς εταίρους να συγκλίνουν και να αποφασίσουν την περαιτέρω μείωση του κατώτερου μισθού των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα της εθνικής μας οικονομίας. Σε διαφορετική περίπτωση, η κυβέρνηση θα επιβάλει τις μειώσεις μισθών με πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Παράλληλα, η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου ετοιμάζεται να υπογράψει δανειακή σύμβαση, η οποία θα δεσμεύει επί μακρόν τις επόμενες γενεές και
επιπλέον θα υπαγάγει τα ελληνικά ομόλογα στο αγγλικό δίκαιο, προσφέροντας δυνατότητες στους δανειστές μας να εγείρουν ακόμα και τις πιο παράλογες απαιτήσεις επί της δημόσιας περιουσίας.
Η εν λόγω πραγματικότητα γεννά αυτόματα καίρια ερωτήματα πολιτικής σημασίας. Ποιος νομιμοποιεί τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του να πολιτεύονται κατ' αυτόν τον προκλητικό τρόπο;
Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου δεν έχει την απαιτούμενη από το σύνταγμα κοινοβουλευτική στήριξη. Η ψήφος εμπιστοσύνης που έλαβε προέρχεται από μια Βουλή που είναι προϊόν πολιτικής παραπλάνησης και εξαπάτησης του εκλογικού σώματος με το αλήστου μνήμης σλόγκαν «λεφτά υπάρχουν», ενός ανεκδιήγητου, φαιδρού και μοιραίου εφιάλτη πρωθυπουργού! Η πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση η οποία προήλθε από τις κάλπες του Οκτώβρη του 2009, ουδεμία σχέση έχει με την πολιτικά υποσχεθείσα και ψηφισθείσα από το εκλογικό σώμα. Κατ' αναλογία και η σύνθεση της παρούσας Βουλής ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών.
Η δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και κυβέρνησης είναι λίαν διακριτή και παντοιοτρόπως εμφανής. Η πλειοψηφία των 160 εδρών του ΠΑΣΟΚ δεν υφίσταται πια. Οι βουλευτές είτε αποχώρησαν, είτε ανεξαρτητοποιήθηκαν και όσοι απέμειναν αρνούνται να επικυρώσουν την ακολουθούμενη πολιτική. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια πλήρη κατάρρευση του άλλοτε κραταιού κινήματος, ενώ οι συνεχιζόμενες θυελλώδεις λαϊκές αποδοκιμασίες αναδεικνύουν την πλήρη αποστροφή των Ελλήνων πολιτών από εκλεγμένους.
Το δεύτερο κόμμα της τριμερούς κυβέρνησης –η Νέα Δημοκρατία– συμμετέχει στην εν λόγω κυβέρνηση μετά από πιέσεις σε βαθμό εκβιασμού και εμφανώς δείχνει να δυστροπεί και να δυσανασχετεί με την εμπλοκή της στην πλειοψηφία.
Ο τρίτος εταίρος –ο ΛΑΟΣ–, ο αρχικός θιασώτης, μεταβάλλεται γοργά σε Ιούδα και ψάχνει εναγωνίως τρόπους πολιτικού απεγκλωβισμού του από το υπουργικό σχήμα. Τούτων όλων δοθέντων, ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος και η κυβέρνησή του όχι μόνον πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν νομιμοποιούνται να συντάξουν ή τη δανειακή σύμβαση να υπογράψουν με υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο των ελληνικών ομολόγων, ούτε ημέρα δύνανται να παραμένουν στην εξουσία. Στην περίπτωση κατά την οποία ο κ. Παπαδήμος και οι υπουργοί του πιστεύουν ότι είναι σωστή και αναγκαία η πολιτική τους, γιατί δεν απευθύνονται με την ανάλογη επιχειρηματολογία τους στο εκλογικό σώμα ώστε να πείσουν, να εκλεγούν και να κυβερνήσουν;
Ο λαός είναι και κυρίαρχος και σοφός... Τι τάχα φοβούνται; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως εγγυητής του συντάγματος, μέχρι πότε προκλητικά και αναίσχυντα θα σιωπά και θα συναινεί;

Γ.Παργινός