Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Όσο και να θέλει κανείς να προσεγγίσει την πραγματικότητα συναισθηματικά, από την άποψη ότι ήλθε η σειρά και των Παπανδρέου να εγκαταλείψουν την κεντρική πολιτική σκηνή μετά από οκτώ δεκαετίες κυριαρχίας, δεν του πάει η καρδιά, ούτε το θυμικό. Ξεχνά τα προηγούμενα, σχετικά με τον «Γέρο» ή τον Αντρέα και επικεντρώνεται στον διάδοχό
τους. Δεν είμαι σε θέση να αποτυπώσω τώρα την εντύπωση που μου αφήνει η απόφαση Παπανδρέου για έξοδο από το πολιτικό προσωπικό της χώρας και άλλωστε, όπως έλεγε ο Σεφέρης, εντύπωση είναι εκείνο που σου μένει αφού πρώτα δεις κάτι, το εξετάσεις και εν τέλει σου «σταθεί» στο μυαλό.
Μεθερμηνεύοντας τους πολλούς, θαρρώ πως το ιστορικό σκέλος της απόφασής του εντοπίζεται στο ότι με την αποχώρησή του θα κλείσει τον κύκλο που σχημάτισε γύρω του, μετατρέποντάς τον όμως σε σπιράλ θανάτου για τον λαό που επί δύο χρόνια κυβέρνησε. Εκείνος φεύγει, ο κύκλος κλείνει και το σπιράλ μένει ορθάνοιχτο και απειλητικό όσο ποτέ άλλοτε.
Ενδεχομένως ο ιστορικός του μέλλοντος να καταλήξει σε πολλά παραπάνω συμπεράσματα, γιατί παρά την ουσία της επιστήμης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς. Εκείνο που μένει, προς το παρόν, είναι α) η ποταπότητα της πολιτικής του, β) η εξόντωση που προκάλεσε στην κοινωνία, γ) η απαξίωση της εργασίας, δ) ο εξοβελισμός της επιχειρηματικότητας.
Ουδέποτε πρωθυπουργός της Ελλάδας επέφερε τόσα δεινά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και με τέτοιες συνέπειες. Ουδέποτε η Ελλάδα βρέθηκε σε τέτοια θέση στο εξωτερικό με το σύνολο των διεθνών παραγόντων απέναντί της. Γιατί δεν είναι μόνο ότι μας έστρωσαν στο κυνήγι –για να το πω απλά– Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι και φυσικά οι Γερμανοί, αλλά επί των ημερών Παπανδρέου η χώρα άνοιξε «πολεμικά» μέτωπα με τους Ρώσους και τους Κινέζους.
Υπάρχει και ένα καλό που αφήνει πίσω του, πολύ σπουδαιότερο από όσο φανταζόμαστε τώρα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι «ο λαός είναι υπεύθυνος για τις καλές ή τις κακές επιλογές του» και αυτό ακριβώς προκύπτει από την ανάδειξη Παπανδρέου στην πρωθυπουργία, ενός ανθρώπου που υποσχέθηκε τόσα λεφτά και ευμάρεια όσα δεν είχαν αθροιστικά υποσχεθεί όλοι οι προκάτοχοί του από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Ο χρόνος θα δείξει πότε θα επουλωθούν οι πληγές και πώς θα καταταγεί ιστορικά ο Παπανδρέου. Εκείνο που δεν πρέπει να λησμονάμε είναι η αποστροφή του ποιητή Ζαν Ζουβ: «Ο χρόνος, ο άθλιος χρόνος, ο καθρέπτης του μηδενός» και κάπως έτσι να συλλογιζόμαστε, όταν αναφερόμαστε στο πρόσωπο που άλλαξε - εκθεμελίωσε πέρα για πέρα τον ρου της σύγχρονης Ελλάδας.

paraskinio